O nama
Nacionalni park “Drina”
Ispod pročitajte više o vrijednostima Nacionalnog parka “Drina”
Nacionalni park „Drina“ posjeduje izuzetne prirodne vrijednosti. Osnovne vrijednosti su staništa endemičnih i reliktnih biljnih vrsta, prije svega Pančićeve omorike te klisurasto- kanjonska dolina rijeke Drine i njenih pritoka. Ovo područje čini jedinstveni kompleks, odnosno dio dinarske Starovlaško-raške visije.
Klisurasto-kanjonska dolina rijeke Drine na pojedinim mjestima ima odlike kanjona sa strmim, vertikalnim stranama. Najmarkantnija je na ušću Crnog potoka gdje maksimalna dubina kanjona iznosi 976 metara. Drina se u obuhvatu zaštićenog područja odlikuje specifičnim laktastim skretanjem u blizin ušća Crnog potoka. Dotadašnji pravac sjevera mijenja za više od 90 stepeni i dalje teče pravcem od sjeverozapada ka jugoistoku. Po svojim dimenzijama i specifičnom pravcu pružanja klisurasto-kanjonska dolina Drine je jedinstvena i kao takva jedna od najznačajnijih riječnih dolina u Republici Srpskoj, ali i u cijelom pojasu Dinarida. Veoma značajna i markantna je klisurasto-kanjonska dolina Crnog potoka čije izvorište se nalazi na preko 1100 metara nadmorske visine i nakon samo 6 kilometara toka do ušća u Drinu savlađuje pad od preko 800 metara.
Izuzetnoj vrijednosti područja doprinosi prisustvo Pančićeve omorike (Picea omorika), koja je endemična i tercijarno reliktna vrsta. Nekada je ova vrsta bila široko rasprostranjena u Evropi, a danas je njen areal ograničen na prostor oko srednjeg toka Drine. U Bosni je rasprostranjena na području opština Rogatice, Srebrenice, Foče, Čajniča i Višegrada. Najrazvijenije populacije Pančićeve omorike su prisutne na više lokaliteta (Gostilja, Stolac, Radomišlja, Žepa, Gvozna), a u Srbiji opstaje i raste na planini Tari gdje je zaštićena u okviru Nacionalnog parka „Tara“.
Pukotine krečnjačkih stijena u kanjonu rijeke Drine predstavljaju staništa gdje je prisutan najveći broj vrsta endemičnog i reliktnog karaktera (stenohorični, mezohorični i eurihorični endemi; paleoendemi i neoendemi; mezozojski, tercijarni, glacijalni i kserotermski relikti). Nešto manji broj je prisutan na krečnjačkim siparima, a neznatan broj u mezofilnim i higrofilnim šumama. Pored omorike značaju biodiverziteta doprinosi prisustvo endemične vrste derventanskog različka (Centaurea incompta subsp. derventana) koja sa Edraianthus jugoslavicus, Daphne malyana i Sesleria tenuifolia grade zajednice endemičnog karaktera (Edraiantho jugoslavici-Centauretum derventanae, Centaureo derventanae-Daphneetum malyanae i Centaureo derventanae -Seslerietum tenuifoliae).
